ساقیا می ده که تا
مستم کند

آگه از پیدایش هستم

صورتم من حدس معنایم بده

از می ناب طهورایم بده

می بده تا از ولایت دم زنم

بادمم آتش به جان غم زنم

ماه ذیقعده است کشف راز کن

سوز عشق و عاشقی را ساز کن

مژدگانی ده به پیر می فروش

کز منادی این ندا آید به گوش

سینه ها از سوز عشق آکنده شد

گریه ها بر لب رسید و خنده شد

از شکوه خنده ختم رسل

خنده بر لب های زهرا کرده گل

بهر تأیید ولایت بر ولی

کسب کن مهر علی را از علی

دادا بر موسی خدای لا مکان

جلوه نور ولایت را نشان

یک پسر با خلق و خوی احمدی

باده نوشی از سبوی احمدی

آنکه زینت بر سریر ارتضاست

ضامن آهو علی موسی الرضاست

آنکه در عقرب از او ماند قمر

شمس از شرمش به زیر افکنده سر

آنکه از او درس آموزد روس

هست لبهای گلیش پای بوس

نام او باشد علی و چون علی

هست او رنگ ولایت را ولی

عشق او سرخط لوح سر نوشت

حب او مفتاح در های بهشت

عدل او نقش همه قاموس ها

فضل او دریای اقیانوس ها